Met de hond naar Lier: genieten van water, natuur en stad

Het was tijd nog eens op uitstap te gaan en een nieuwe wandelplek te ontdekken met Bonnie! Daarom trokken we er op uit richting het charmante Lier, een plaats die absoluut een bezoek waard is. Het is de stad van de Zimmertoren, van Felix Timmermans en vooral een stad die verrassend veel te bieden heeft voor wie houdt van natuur, wandelen én hondvriendelijke plekjes. 

Onze dag begon bij 't Oud Lier, een gezellige brasserie vlakbij het Netekanaal. Onder de spoorwegbrug vind je een ruime parking, wat meteen al een pluspunt is als je van wat verder komt en met de auto bent.

Over een te smalle brug

Van daaruit vertrokken we richting de losloopweide aan de Beatrijslaan. We wandelden onder de brug door en sloegen vervolgens rechtsaf, de brug op. 

Geen hoogtepunt van de dag, dat moet gezegd worden. De weg naar boven is smal en wordt intensief gebruikt door enthousiaste fietsers, wat het wandelen niet bepaald tot een ontspannende ervaring maakte. 

Bovenop de brug werd het zelfs nog wat onprettiger: het pad is er nog smaller, het lawaai van denderende, passerende treinen en de wielen van fietsen over de stenen, brachten Bonnie in stressmodus. Ze trok onrustig en zenuwachtig aan de leiband. Ik was blij toen we eindelijk van de brug af konden en ook Bonnie een zucht van verlichting slaakte. 

Een verademing langs het water

Eenmaal van de brug af, gingen we meteen naar links, richting het water. En daar keerde de rust terug. Het wandelpad langs het Netekanaal is mooi en vredig met langs beide kanten heel wat begroeiing van allerlei planten, struiken en bomen, een heerlijke plek om even te genieten. 

Aan de rechterkant dook na een tijdje de hondenweide op. Die is netjes afgesloten, voorzien van een sluis om ontsnappen te vermijden en biedt zowel een bankje als een picknicktafel. Achteraan staan enkele bomen die voor wat schaduw zorgen, maar verder is het vooral een open vlakte.

Op het eerste gezicht vond ik de losloopweide wat saai ogen: een open ruimte zonder veel franje, maar Bonnie dacht daar duidelijk anders over. Na een grondige snuffelronde van zowat elk grassprietje, kreeg ze haar gekke kwartiertje en sprintte enthousiast in het rond. 

Tijd om haar speelgoedje boven te halen dus, dit keer was haar favoriete kip mee, waar ze dolblij mee rondliep. Na het spelen was het tijd voor een welverdiende drinkpauze. Ze nam verschillende flinke slokken water en wandelde dan nog een rustig rondje rondom de hondenweide om af te sluiten. Daarna liep ze zelf naar het poortje, voldaan en dus klaar om weer te vertrekken. 

Mission accomplished: een blije hond die naar de volgende stop op het programma kan gaan.

Brasserie 't Oud Lier

We keerden terug naar 't Oud Lier, waar we op het terras plaatsnamen. Wat een fijne plek! 

Het gebouw is prachtig, de tuin en het terras groot en ruim opgezet, met voldoende afstand tussen de tafels. Dat zorgt ervoor dat je rustig met je hond kunt zitten zonder anderen te storen. Kinderen kunnen zich uitleven in de afgesloten speeltuin en voor de honden zijn er drinkbakken en is er een kraantje voorzien. Dat is een klein gebaar, maar voor hondeneigenaars wel goud waard.

We bestelden iets kleins om te eten en wat bleek: ook de keuken was een schot in de roos. Alles was heerlijk. Rondom ons zaten meerdere andere hondenliefhebbers, we waren dus niet de enigen die de weg hadden gevonden. 

Voor wie met de fiets komt: voor het domein staat er een oplaadpunt voor elektrische fietsen. Daarnaast staan er ook een aantal picknicktafels.

Natuurwandeling langs het water

Na het eten maakten we nog een korte wandeling. We gingen nog voor de spoorweg naar links, de Bernardijnenlaan in en bereikten opnieuw een brug. Ditmaal gingen we die niet over maar wandelden we naast het water. 

De oevers waren prachtig, al viel me meteen iets op: reuzenbalsemien. Een plant die eruitziet als een elegant schoonheid, maar zich gedraagt als een ware woekeraar. Het is een invasieve exoot die oorspronkelijk uit de Himalaya komt. Balsemien verdringt inheemse planten door hun zonlicht te stelen. Ookal zorgde de mooie plant voor heel wat kleur rondom de oevers, is het dus eigenlijk geen gewenste aanwezigheid. 

We wandelden een flink stuk langs het water, maar besloten niet tot aan het centrum te wandelen, dat zou namelijk nog een heel eindje zijn en we wilden Bonnie niet overbelasten. En de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we dat hele stuk ook voor onszelf wat ver vonden. 

De natuur rondom het water was alleszins verbluffend mooi. We zijn niet het natuurgebied zelf ingegaan, hoewel dat erg uitnodigend leek, dat bewaren we voor een volgend bezoek.

Het stadspark en een vleugje cultuur

We namen opnieuw de auto en parkeerden op de randparking aan de N10, niet ver van het stadspark. Dit park is misschien niet groot, maar wel prachtig aangelegd. Romantische bruggetjes, een vijver, veel bankjes en grasvelden, het is een plek vraagt om even tot rust te komen. Aan de rand is er bovendien een grote speeltuin voor kinderen.

We wandelden door het park, staken de fleurige brug over en kwamen zo uit op het gezellige Zimmerplein, waar de bekende Zimmertoren staat. De Zimmertoren werd oorspronkelijk de Corneliustoren genoemd en zou worden afgebroken door de gemeente. Echter werd de Jubelklok, een bijzondere klok ontworpen door Louis Zimmer een Lierse horlogemaker, in de toren ondergebracht. Dat zorgde ervoor dat de toren werd omgedoopt tot de Zimmertoren.

Op het plein staan er verschillende terrassen naast elkaar, perfect voor wie nog even wil nagenieten met een drankje. Wij hielden het bij een korte wandeling door het centrum en keerden dan rustig terug naar de auto.

Moe maar voldaan

Bonnie viel in slaap nog voor we Lier uit waren, een duidelijk teken dat het een geslaagde dag was. Voor ons allebei. Deze uitstap was een fijne combinatie van natuur, hondvriendelijkheid en gezellige horeca. Een plek om te onthouden en zeker om nog eens naar terug te keren.

Wil je graag zelf ook leuke uitstapjes inplannen? Met onze hondvriendelijke kaart wordt dat makkelijker dan ooit: