Met de pootjes op Franse bodem: een rustige vakantie met Bonnie in Onjon

Samen met mijn liefste Bonnie, mijn vrolijke maar gevoelige hond, vertrokken we voor een weekje naar Frankrijk. Onze bestemming: Onjon, een klein en rustig dorpje in de regio Grand Est. Weg van de drukte, in een vakantiehuisje met een veilig omheinde tuin waar Bonnie vrij kon rondscharrelen. Voor haar (en ons) was dit het ideale decor voor een ontspannen vakantie.

Een huisje in Onjon: eenvoud en rust

Na een vlotte rit, op wat gps-avonturen na, bereikten we ons huisje. De GPS herkende niet alle nieuwe wegen, maar gelukkig bracht de gsm ons feilloos ter plaatse. Het huisje lag in een rustige straat, was netjes, ruim genoeg en had vooral: een veilige tuin voor Bonnie. Dat gaf meteen een goed gevoel.

Die eerste dag hielden we het simpel. We verkenden het dorpje en maakten een flinke wandeling rondom Onjon. Wat meteen opviel: het leek alsof elk huis zijn eigen hond had. De meeste honden zaten buiten en gaven luid blaffend commentaar wanneer we passeerden. Vooral de drie pups tegenover ons huisje zagen onze komst als hét moment van de dag om zich vocaal uit te leven. Bonnie vond het allemaal behoorlijk indrukwekkend. Ze is zelf niet zo'n blaffer en lijkt niet altijd goed te weten hoe om te gaan met aanhoudend geblaf.

Forêt d'Orient & Lac d'Orient: bos, water en zonneschijn

Na een rustige eerste dag, trokken we eropuit naar het natuurgebied Forêt d'Orient en het nabijgelegen Lac d'Orient. We parkeerden vlakbij een camping, op een stille plek met nauwelijks andere bezoekers. Ideaal voor Bonnie, maar ook voor ons.

We wandelden een grote lus door het bos, waar de stilte alleen door vogelgezang werd doorbroken. Bij momenten was het redelijk modderig, onze degelijke wandelschoenen kwamen goed van pas. Daarna wandelden we het schiereiland 'Klein Italië' af (en weer terug). 

Voor de lunch zochten we een rustig plekje aan het meer. Bonnie mocht even pootje baden en haalde enthousiast takken uit het water. Haar geluk kon niet op. De zon werkte die dag perfect mee. We genoten samen van het mooie weer, het kabbelende water en de rust. 

Later verkenden we nog even het strand, maar honden waren daar niet toegelaten. Geen probleem, Bonnie had haar watertime al gehad.

Rust, routine en hondenlogica

Op vakantie zijn is leuk, maar we merkten al snel dat Bonnie behoefte had aan rust en voorspelbaarheid. Ze leek wat geagiteerd, zenuwachtig en prikkels stapelden zich snel op. Daarom besloten we het tempo aan te passen: geen druk programma, wel voldoende rustdagen.

We hielden vast aan een vaste wandelroute in Onjon: een lus van ongeveer een uur die we 's ochtends en 's avonds wandelden, afhankelijk van de eventuele uitstap. Soms draaiden we de richting om voor wat variatie te zorgen, maar de routine gaf Bonnie duidelijk meer rust. Die kleine aanpassingen maakten een wereld van verschil.

Een dagje Troyes: stadse gezelligheid (maar een beetje te druk voor Bonnie)

Na enkele rustige dagen waagden we ons aan een uitstapje naar Troyes, een charmant stadje met prachtige vakwerkhuizen. Voor ons een mooie plek om rond te kuieren, maar voor Bonnie was het toch wat overweldigend. De drukte, geuren en geluiden maakten haar onrustig.

Toch liep ze flink mee, op voorwaarde dat we geregeld pauzeerden op rustige plekjes waar ze even kon snuffelen en tot zichzelf kon komen. Na een rondje langs de bekendste bezienswaardigheden keerden we tevreden (en een beetje moe) terug naar ons huisje.

Village du Der & Lac du Der: cultuur én pootjes in het water

Onze laatste uitstap bracht ons naar het Museum Village du Der, een openluchtmuseum over 3 dorpen die ooit plaats moesten maken voor het kunstmatige Lac du Der. Het was een boeiend museum, met als leukste kenmerk: honden zijn er welkom. 

We begonnen met een korte film en wandelden daarna vrij rond tussen de verschillende gebouwen en aangelegde tuinen. Je kon werktuigen uit die tijd ontdekken, als ook een café, schoolgebouw en het gemeentehuis.

Bonnie vond het prima, zolang ze haar eigen tempo mocht volgen. Na ons museumbezoek trokken we nog naar het meer zelf voor een ontspannende wandeling. We vonden een rustig plekje aan het water waar Bonnie weer haar geliefde takken kon 'redden' uit het meer. Het werd een perfecte namiddag.

Afronden in alle rust: een dagje in de tuin

Voor onze laatste dag planden we niets meer. De zon was van de partij en we genoten van de eenvoudige dingen: een lekkere thee op het terras en de overschot van onze kaastafel als lunch, Bonnie die snuffelde in de tuin, wij die op een tuinstoel wat konden lezen en mijmeren. Dat was onze laatste dag, eentje om nog eens de batterijen helemaal op te laden. 

De dag erna was het tijd om terug naar België te vertrekken, een rit die goed verliep totdat we aan Brussel kwamen en daar een extra uur moesten aanschuiven. Maar uiteindelijk kwamen we heelhuids thuis waar de kat Rosé ons stond op te wachten om haar beklag te doen over al die lieve mensen die voor haar waren komen zorgen, maar toch allerlei zaken helemaal verkeerd hadden gedaan, arme Rosé.

Wat ik leerde van reizen met Bonnie

Deze vakantie leerde me hoe belangrijk het is om naar je hond te kijken en je planning daarop af te stemmen. Voor Bonnie werkte het goed om:

• voldoende rustdagen in te lassen,

• vaste routines aan te houden (zoals steeds dezelfde wandelroute),

• drukte te vermijden of tenminste voldoende rustpauzes in te bouwen,

• te luisteren naar haar signalen (onrustig gedrag, trager wandelen, meer hijgen).

Een reis hoeft niet altijd vol uitstapjes en drukke dagen te zitten om een geslaagde vakantie te zijn. Voor ons was deze rustige week in Onjon, met zijn afwisseling tussen natuur, water en huiselijke gezelligheid, precies goed.