Op ontdekking in het Troostembergbos

Onlangs moest ik naar Hoeleden rijden en wist dat ik lange tijd van huis zou zijn. Omdat ik Bonnie niet een hele dag alleen wilde laten, besloot ik haar mee te nemen. Met onze hondvriendelijke kaart in de hand ging ik op zoek naar een plek waar we samen even de benen konden strekken onderweg. Zo kwam ik uit bij het Troostembergbos in Tielt-Winge.

De weg er naartoe

Ik reed via de Aarschotsesteenweg en sloeg de Kasteeldreef in. Aan de linkerkant zie je al snel een bordje staan dat je naar de parking van het Troostembergbos leidt. Het is geen grote parking, maar ik vond gelukkig een plekje. Aan het begin van het bos staat een infobord waarop je je route kan plannen, altijd handig!

Wij besloten via de speelzone het bos in te trekken, moesten enkele planken over die als bruggetje dienden over een beek en begonnen meteen aan een korte klim. Je kan ook de andere richting nemen, achter het infobord langs, richting de autobaan, maar wij kozen ervoor direct het bos in te trekken. Al snel wandelden we onder de bomen, richting de hondenweide.

Mooi bos met hondenweide

Het bos zelf is echt een mooie omgeving. Ik had op voorhand gelezen dat het wat 'aangelegd' zou aanvoelen, maar dat viel best mee. Het heeft nog een vrij natuurlijke, wilde uitstraling, met hier en daar open grasland. Zeker geen strak parkbos, zoals ik het me verkeerdelijk had ingebeeld.

De hondenweide bleek verrassend groot. Bonnie is normaal meer fan van het bos dan van open weilanden, maar hier had ze toch veel plezier. Het gras stond op sommige plekken hoog genoeg om te snuffelen en vrolijk doorheen te huppelen. 

Er is ook een houten cirkel in het midden van de weide waar je kan zitten. Die zitplek is handig, maar ze belemmert wel een beetje het zicht. Je merkt dus niet altijd meteen op dat er een andere hond aankomt van de andere kant, waar ook een ingangspoortje is. Voor Bonnie is dat meestal geen probleem, ze is conflictvermijdend en nogal makkelijk in de omgang, maar het is wel iets om rekening mee te houden.

De toegangspoortjes hebben geen sluizen, dus het is even opletten dat er geen honden ontsnappen bij het binnen- of buitengaan. Ik dacht bij het binnenkomen dat de houten cirkel het einde was van de hondenweide, maar tot mijn verrassing liep de weide daarachter nog een heel stuk verder door. Dat maakt deze losloopzone best groot, zeker de moeite dus om even te gaan verkennen!

We bleven ongeveer 50 minuten op de weide. We liepen een paar keer kris kras door de weide en ik ging ook even zitten op de houten cirkel. Er passeerden regelmatig andere honden met hun baasjes, dus Bonnie had af en toe wat gezelschap. Geen wilde speelmomenten, maar wel gezellig samen rondlopen.

ART belevingsroute

Onderweg wanneer je door het bos wandelt, kom je regelmatig een bord tegen met een tekening op. Toen wij er wandelden waren er allerlei dieren te bewonderen. De kunstwerken worden gemaakt door de leerlingen van de Academie en wisselen regelmatig. Er is ook een QR code die je kan scannen om korte filmpjes te zien. Je kan specifiek deze route volgen, het is een korte route die je langsheen al de werken voert.

Verder wandelen

Daarna trokken we verder het bos in. Onderweg kwamen we verschillende mensen tegen, heel wat lopers, wandelaars en ook opvallend veel gezinnen met buggy's. Het bos is goed bewegwijzerd, dus verdwalen is niet zo'n risico. Al had ik wel een momentje waar ik knooppunt 235 wilde volgen en ineens recht het struikgewas in liep zonder echt een pad te zien. Ik koos dan maar voor een andere richting.

Uiteindelijk maakten we een mooie lus en kwamen terug uit aan de parking. Het was een ideale tussenstop: Bonnie hoefde niet verschillende uren alleen thuis te zitten, maar zat ook niet gewoon maar mee in de auto. 

Ze kon haar energie kwijt, ik kon ontspannen en samen genoten we van een mooi stukje natuur.

Ook graag op stap met onze hondvriendelijke kaart? Ontdek ze hier.