Op verkenning door Sint-Katelijne-Waver

Op een mooie, zonnige dag zijn er vele mogelijkheden voor fijne activiteiten, zo ook een ontdekkingstocht met de hond. Ik gebruikte onze eigen hondvriendelijke kaart om een uitstap te vinden waarbij we een wandeling konden maken in de natuur en een losloopweide waar Bonnie wat energie kwijt kon. 

We kozen voor een bezoek aan de losloopzone Bosbeekweg in Sint-Katelijne-Waver, met als kers op de taart een wandeling door het Waverwoud. Maar zoals dat wel al eens gaat met uitstapjes, verliep alles nét een tikkeltje anders dan gepland en dat maakte het alleen maar leuker.

Een onverwachte tussenstop?

We vertrokken richting Sint-Katelijne-Waver en namen de weg via Duffel. Onderweg viel mijn oog op een klein, onopvallend bordje dat verwees naar de kasteelruïne Ter Elst. Nieuwsgierig als ik ben en altijd op zoek naar een leuk extraatje tijdens onze wandelingen, besloot ik om er een tussenstop van te maken. Helaas bleek dat de site momenteel niet toegankelijk is. 

Werken blokkeerden de toegang, of je nu twee- of vierbenig bent, een bezoek zat er niet in. Geen erg, we lieten het kasteel voor wat het was en reden verder richting ons oorspronkelijke doel: de losloopzone aan het rusthuis in de Wilsonstraat.

Op zoek naar de losloopweide

Bij aankomst zag ik het rusthuis al snel opdoemen. Naast het gebouw bevindt zich een ruime parking en ik reed tot helemaal achteraan. Bonnie kreeg eerst wat water, al is dat bij haar een kleine formaliteit, want in een nieuwe omgeving wil ze meestal eerst de omgeving verkennen voordat ze aan eten of drinken denkt.

We stapten uit en wandelden tussen de twee gebouwen door, op zoek naar de tuin waar de losloopzone zou moeten liggen. Er stonden nergens bordjes of pijltjes die me in de juiste richting wezen, dus het was een beetje zoeken. Toch viel mijn oog op een stuk afrastering verderop in het groen en ik besloot rechtsaf te slaan. En ja hoor: daar lag ze, de hondenzone.

Een kleine maar fijne weide

De losloopzone zelf is niet groot maar heeft wel een charmante, wat ongebruikelijke L-vorm, in plaats van de gebruikelijke vierkant of rechthoek. Het is een stukje bos dat is afgebakend, met een sluis aan de ingang zodat honden veilig los kunnen lopen. Binnenin staan enkele bankjes en je loopt het terrein snel rond.

Bonnie ging meteen enthousiast aan het snuffelen, terwijl ik rustig rond het terrein wandelde. Hoewel de ruimte beperkt is, is het fijn dat deze zone er is, vooral voor wie een bewoner van het rusthuis bezoekt en even met zijn of haar hond op adem wil komen, lijkt dit me ideaal. Groter mag natuurlijk altijd. Na een korte pauze op één van de banken trokken we verder, benieuwd wat de rest van de tuin nog in petto had.

Tussen bijen en heuveltjes

Na het verlaten van de hondenweide volgde ik een pad dat parallel liep aan de tuin. Bij het buiten komen van de weide zag ik een zijweggetje dat naar de achterzijde van enkele huizen leek te leiden, later op de dag zou ik dit pad herkennen van een andere kant.

We wandelden verder langs een bloemenstrook voor bijen, zo stond alleszins aangegeven. Hoewel er op dat moment weinig bloemen te zien waren, is een stukje ongerepte natuur altijd wel waardevol. Bonnie liet zich verleiden door een smal weggetje dat iets verderop afboog van het pad en zoals zo vaak liet ik me door haar nieuwsgierigheid leiden.

Tot mijn verrassing kwamen we terecht op een terrein met kleine, glooiende heuveltjes, het leek op een mini mountainbike-parcours. Klein of niet, wat een fiets kan, kan Bonnie ook en ze vond het best fijn. Vol enthousiasme liep ze er overheen. Na dat speels ommetje, liepen we verder op een smal padje dat uiteindelijk leidde naar een doodlopend stukje straat met een bescheiden speeltuintje. Ook dit zou later nog een herkenningspunt blijken.

We keerden op onze stappen terug, wandelden opnieuw langs de tuin en bereikten weer de parking. Maar ons avontuur was nog niet ten einde.

Op verkenning in het Waverwoud

Onze volgende halte, ongeveer op 2 minuten rijden, was het centrum van Sint-Katelijne-Waver, meer bepaald de Markt. Van daaruit wilde ik een korte wandeling maken door het Waverwoud. Dit natuurgebied bestaat uit verschillende bossen, met diverse wandelroutes die vertrekken van verschillende startpunten. Voor deze eerste verkenning koos ik symbolisch voor de Hondsbossen, als eerbetoon aan mijn trouwe viervoeter.

Vanaf de moderne kerk op het Marktplein vond ik al snel een bewegwijzering richting het bos. Deze leidde ons terug in de richting van het rusthuis. Onderweg passeerden we de Bosbeekweg, die we inliepen. Op het einde sloegen we linksaf en bij de volgende splitsing, waar wij rechtsaf moesten voor onze wandeling, herkende ik plots het padje dat ik eerder had genegeerd aan de hondenweide. 

We volgden het pad verder en begonnen markeringen van Natuurpunt tegen te komen. Ik had gekozen voor de route met het rode vierkantje, een korte lus die perfect was om eens kennis te maken met het gebied. De wandeling voerde ons verder rechtdoor, waarbij we op een gegeven moment een straat moesten oversteken. Dit bleek dezelfde straat die we eerder ook al waren tegengekomen, die met de kleine speeltuin.

Langs een beek en een weide met enkele nieuwsgierige ezels liepen we het bos in. Het werd een prachtige, rustige tocht. We kruisten hier en daar andere wandelaars, bijna allemaal met een hond en genoten van het bosrijke decor. De paden waren goed onderhouden, de bomen hoog en groen en her en der stonden bankjes waar je even kon uitrusten. Voor kinderen zijn er onderweg ook speelse bordjes met kleine opdrachten te vinden, wat deze wandeling extra gezinsvriendelijk maakt.

Einde van een fijne uitstap

Na de boswandeling keerden we terug naar de losloopzone, waar Bonnie nog even haar laatste energie kwijt kon. Daarna wandelden we naar de auto. Op de Markt zijn er verschillende gezellige terrassen, ideaal om nog iets te drinken voordat je weer huiswaarts keert.

Alles samen waren we ongeveer 1 uur en 40 minuten onderweg, goed voor zo'n 4,5 km wandelen, inclusief de rustmomentjes en onze drinkstopjes. Geen lange tocht, maar wel eentje die goed haalbaar is, ook voor kinderen en veel afwisseling bood: van bos en weide tot speeltuintje en kleine heuveltjes, met een kleine maar handige losloopzone als start- en eindpunt. 

Wat mij betreft: een geslaagde uitstap. En er is nog zoveel meer te ontdekken in het Waverwoud. Wij komen dan ook zeker terug.